Objawy

Jeśli oznaczone TSH i T4 mają stosunkowo niskie wartości, aby móc zdiagnozować niedoczynność tarczycy, nasuwa się pytanie: w jaki sposób można ją stwierdzić? W jaki sposób można postawić miarodajną diagnozę? Automotywacja jest kluczem do sukcesu. Po pierwsze, można stwierdzić, czy ma się objawy, które mogą wskazywać na obniżoną funkcję tarczycy. W przypadku niedoczynności tarczycy metabolizm jest wolniejszy, w związku z tym wszystko, co zostało zjedzone powoli zostaje przetworzone w energię. Z tego powodu pacjent często odczuwa zimno. Najdrobniejsze zadanie staje się wyczynem. Takie osoby czują się źle, wyczerpane i przemęczone. Jedna infekcja goni drugą. Gromadzi się tkanka tłuszczowa i masa ciała wzrasta. Funkcja jelit zostaje spowolniona, co powoduje zaparcia. Zmniejszenie aktywności fizycznej jest połączona z umysłowym spowolnieniem, depresją i roztargnieniem. Ludzie zapominają codzienne zdarzenia i może im chwilę zająć przypomnienie sobie niektórych imion i wydarzeń. Niektórzy porównują to „do życia we mgle” (zamętu w głowie). Wszystko, za co się weźmie taka osoba wydaje się trwać wieki/nie mieć końca. W powszechnym obiegu dostepne są liczne zestawienia sygnałów i objawów charakterystycznych dla obniżonej funkcji tarczycy. Na stronie internetowej zainteresowanej grupy dla ludzi z niedoczynnością tarczycy „Hypo but not Happy”  znajduje się użyteczna lista, która została stworzona na podstawie artykułu „The Thyroid Society” („Społeczności osób z problemami tarczycy”) (www.hypomaarniethappy.nl lub www.geocities.com/thyroid/).

Poniżej przedstawiony został przegląd objawów, które mogą wskazywać na niedoczynność tarczycy, który został utworzony na podstawie różnych źródeł:

• Łamliwe paznokcie;
• Zapalenie stawów;
• Spadek koncentracji;
• Depresja;
• Sucha skóra;
• Utrata pamięci/Problemy z pamięcią;
• Opuchnięte powieki;
• Wzrost masy ciała (bądź spadek);
• Wypadanie włosów (tj. brwi);
• Zachrypnięty bądź skrzeczący głos;
• Obfite (bądź nieregularne bądź jej brak) miesiączki;
• Wysokie ciśnienie krwi (możliwe jest też niskie ciśnienie);
• Bóle głowy;
• Ból gardła;
• Zimne dłonie i stopy (odczuwanie zimna przez cały czas);
• Niska poranna temperatura (<36,4 C˚);
• Powolne bicie serca  (poniżej 70 uderzeń na minutę);
• Wydzielanie/wysięk mleka z piersi;
• Problemy z połykaniem;
• Nerwowość;
• Zaparcia (ale często występuje też biegunka);
• Obrzęk bądź swędzenie pod oczami;
• Bezpłodność;
• Rozdrażnienie;
• Kurcze mięśni;
• Osłabienie mięśni;
• Uczucie senności pomimo odpowiedniego czasu snu;
• Struma (nietypowe swędzenie szyi spowodowane powiększeniem gruczołu tarczycy);
• Podwyższony poziom cholesterolu;
• Spowolniony/spóźniony odruch Achillesa;
• Zmęczenie.

Belgijski lekarz internista Walter Vincent Baisier razem z innymi opublikował bardzo szczegółowy przegląd objawów  w roku 2000. W grupie 832 pacjentów z niedoczynnością tarczycy powtarzało się osiem głównych objawów. W kolejności największej częstotliwości występowania były to: odczuwanie zimna, zmęczenie, spowolniony/spóźniony odruch Achillesa, zapalenie stawów (artretyzm), bóle głowy, depresja, kurcze mięśni i zaparcia.

Baisier zaznaczył jednak, że ta lista głównych objawów powinna być traktowana dość elastycznie. Niektórzy ludzie z nadwagą nie będą odczuwali zimna tak jak ludzie szczupli. Oprócz tego ludzie odczuwający zimno mogą również odczuwać uderzenia gorąca. Baisier ułożył skalę punktową dla pacjentów opartą na 8 głównych symptomach. Gdy objaw występował tylko w niewielkim stopniu, pacjent otrzymywał jeden punkt. Gdy objaw był w pełni rozpoznawalny/dostrzegalny, pacjent otrzymywał 2 punkty. Maksymalnie można było otrzymać 16 punktów. Według Baisiera wynik powyżej 5 punktów może już wskazywać na występowanie niedoczynności. Przeciętny wynik w grupie 832 pacjentów wyniosł 10 punktów, wahając się między 7 a 13 punktami.

Poranna temperatura

Gdy rozpoznajesz u siebie objawy z tej grupy, warto określić swoją poranną temperaturę. Dr Broda Barnes uważa, że  poranna temperatura wynosząca poniżej 36,4 C˚ jest lepszą wskazówką niż poziom TSH. Gdy jest produkowana wystarczająca ilość hormonu tarczycy procesy metaboliczne w milionach komórek ciała zachodzą z normalną prędkością. Produktem ubocznym tego tych procesów jest ciepło, które pozwala na utrzymanie odpowiedniej temperatury ciała również podczas zimnych dni.
W przypadku niedoczynności tarczycy procesy metaboliczne są spowolnione. Stąd ludzie z obniżoną czynnością tarczycy często odczuwają zimno i narzekają na przykład z powodu zimnych dłoni i stóp.

Amerykański lekarz David Brown ustanowił zakres referencyjny porannej temperatury na poziomie od 97,8 do 98,2 F˚, co odpowiada od 36,56 do 36,78 C˚. W książce „Pokonać zaburzenia tarczycy” („Overcoming Thyroid Disorders”) podaje jasne instrukcje  jak można wykryć obniżoną temperaturę w stanie spoczynku. Na początku ważne jest umieszczenie już strząśniętego termometru wieczorem przy łóżku. Można również użyć termometru cyfrowego. Następnego dnia rano należy włożyć termometr pod pachę natychmiast po przebudzeniu się, na 10 minut. Cały czas należy przy tym pozostawać w łóżku. Ten rytuał należy powtarzać przez pięć kolejnych dni. Kobiety, które mają okres, powinny rozpocząć mierzenie temperatury począwszy od drugiego dnia miesiączki. Kobiety, u których miesiączka się skończyła się oraz mężczyźni mogą rozpocząć pomiar w dowolnym dniu. Gdy poranna temperatura wynosi poniżej zakresu referencyjnego, może to oznaczać występowanie niedoczynności tarczycy.

W Holandii również można znaleźć zwolenników tej metody, co było widoczne na sympozjum Artsenvereniging voor Biologische en Natuurlijke Geneeskunde (ABNG) w Utrechcie, w Holandii, w lutym 2003 roku. Lekarz medycyny naturalnej dr Robert Linschoten stwierdził na tym spotkaniu, że uważa on poranną temperaturę jako „ważne kryterium”.

Uwaga na T3

Jeśli chodzi o wyniki badań laboratoryjnych dr Dawid Brownstein nie ogranicza się tylko do badania poziomu TSH, który w głównej mierze odzwierciedla wartości T4. Oprócz FT4 lub wolnego T4, do diagnozowania bierze się pod uwagę FT3 lub wolne T3. Brownstein podkreśla, że widział wielu pacjentów, mających  wartości TSH i FT4 w normie przy niskich wartościach FT3, u których występowały objawy niedoczynności tarczycy. Może to tłumaczyć fakt, że u wielu ludzi występują problemy z zamianą T4 w T3.

Istnieje wiele czynników, które mogą zakłócać zamianę nieczynnej T4 w czynną T3. Czynniki takie jak: palenie, starzenie się, choroby, stres i przyjmowanie leków. W przypadku leków istotną role odgrywają leki hormonalne (środki antykoncepcyjne i HRT), beta-blokery, antydepresanty i leki takie jak lit. Niedobory składników odżywczych również mogą osłabić zamianę T4 w T3. Dr Brownstein wymienia jod, selen, cynk, witaminę C, witaminę B6 i witaminę B12 w tym przypadku. Ilość enzymu odpowiedzialnego za zamianę (5-dejodynaza lub 5 (D-I) dejodynaza typu I) zależy głównie od ilości selenu i jodu, ale nie należy też lekceważyć roli cynku. Okazuje się, że poziom cynku współgra z poziomem T3, zwłaszcza w starszym wieku. U szczurów z niedoborami cynku stwierdzono obniżoną zamianę  T4 w T3.

Holenderscy lekarze medycyny naturalnej coraz częściej poważnie traktują problem tej zamiany. Podczas sympozjum  ABNG lekarz medycyny naturalnej Ronald van der Vlies pozytywnie wyraził się o wcześniej nie wspominanym badaniu/próbie: badaniu T3 i T4 w dobowym moczu. W powszechnej praktyce medycznej próba ta nie jest za dobrze znana, ale wykonuje ją między innymi KEAC. Według Van der Vlies próba ta jest bardziej czuła niż próba TSH i ma strategiczną przewagę: pacjent i lekarz otrzymują na piśmie, że funkcja aktywnego hormonu tarczycy T3 jest nieprawidłowa. Belgijski lekarz internista Baisier nazwał oznaczenie hormonu T3 w dobowym moczu jako „jak dotąd najbardziej miarodajny test”. Wymaga dużej dyscypliny, aby zebrać cały mocz podczas 24 godzin.

U ludzi z pozytywnym wynikiem HPU i stwierdzonymi objawami niedoczynności tarczycy przeciętna wartość  T3 wyniosła 202 pmol/24 h, podczas gdy normalny wynik waha się od 250 do 1250 pmol/24 h. Dla T4 wartość ta wyniosła 563 pmol/24 h przy normalnym wyniku wahającym się od 400 do 1600 pmol/24 h.

„Nieskuteczność zwykłego badania krwi”

Avital (31): „Wyjaśnienie  mojego ponadprzeciętnego zmęczenia znalazło się około miesiąca temu. Wynik testu moczu pokazał, że miałem obniżoną funkcję tarczycy, jak również HPU. To zaburzenie nigdy nie zostało wykryte podczas rutynowych badań krwi przeprowadzanych przez mojego lekarza (....). Powoli dochodzę do siebie. Wreszcie mogę mieć znów nadzieję”.

Z: Mijn Geheim, 2004, no.2.

„To tarczyca”

Kilka dni po wywiadzie dzwoni telefon. „Mówi Folmina. Pomyślałam, że do ciebie zadzwonię. Czy rozmawiałyśmy o mojej tarczycy? Nie? No więc, kilka lat temu byłam na zakupach w Utrechcie. Nagle poczułam, że już nie jestem w stanie iść, powoli niepewnym/chwiejnym krokiem  dotarłam do stacji kolejowej i w ten sposób udało mi się wrócić do domu. Lekarz powiedział mi: to tarczyca. Od tego czasu codziennie biorę tabletkę. Teraz czuję się dobrze”.

Z: Hebt u HPU?  Mix Media, Harderwijk, 2000.

„Informację czerpię z Internetu”

Angelika (45): „ Mój znajomy pożyczył mi książkę „Hashimoto” dr Fr. Brakebuscha i prof. Heufeldera. Rozdział dotyczący HPU/KPU dał mi wiele do myślenia. Wiele dolegliwości dotyczyło mnie. Dlatego postanowiłam działać i uzyskać informacje poprzez Internet. Otrzymałam odpowiedzi na forum poświęconym dyskusji o Hashimoto i chorobach tarczycy. Wyniku uzyskane w kwestionariuszu KEAC przekonały mnie, żeby zrobić test na HPU. W tym czasie dowiedziałam się, że nie należy przeceniać opinii lekarza. Teraz czerpię informację z Internetu i staram się dowiedzieć więcej uczestnicząc w forach dyskusyjnych. Gdyby nie fora poświęcone tarczycy i Hashimoto nadal bym nie wiedziała, co mi dolega.”

fragmenty z książki  dr J. Kamsteega